ماه هاي دور از وبلاگ ...

سلام به تو دلي خودم

مامان خيلي وقته كه به اينجا سر نزده و اينجا حسابي خاك خورده ، اومدم تا قبل از اينكه شما بياي گرد و خاكش و بگيرم .

اول از همه بگم همه بي صبرانه منتظر قدم هاي كوچولوي شما هستند اما شما خيلي ناز داري و انگاري جات گرم و راحته كه خيال بيرون اومدن از دل مامان و نداري . ما هم كه به شما حق انتخاب داديم و تاريخ و روز تولدت و گذاشتيم به اختيار خودت ، حالا كي منت سر ما بذاري و تشريف فرما بشي ، خدا مي دونه ...

دوم اينكه اين ٩ ماه با همه سختي ها و خوشي هاش انقدر زود گذشت كه مامان انگشت به دهن مونده و از همين حالا دلم براي روزاي كه يه موجود كوچولو همه جا و همه وقت همراهم بود و حتي براي لحظه اي ازم جدا نمي شد تنگه

سوم هم اين مي شه كه تمام خاطرات و اتفاق هاي زندگي جنيني شما تو يه دفتر ثبت شده كه بعدها تقديمتون مي شه ، اما براي اينكه دفتر خاطرات وبلاگيت خالي از عريضه نباشه به زودي يه پست از خلاصه ٩ ماه زندگيت توي دل مامان برات ميذارم .

و در آخر حرف دل مامان :

عزيزم ، مسافر كوچولوي خسته مامان

براي آمدن به اين دنياي پر هياهو عجله ايي نداشته باش ، مي دانم جايت تنگ شده و بلاخره به زودي قدم هاي كوچكت را به دنياي بزرگ ما خواهي گذاشت ، تو هر زماني كه بيايي براي ما عزيز هستي و قدم هايت روي چشمانمان جاي دارد اما خيلي زود خواهي فهميد كه دنياي كوچك امروزت با همه كوچكي اش از دنياي بزرگه ما فراختر است .

درست است كه شما به دعوت مامان و بابا مياي و مامان و بابا همه تلاش شون و كردن و مي كنن تا دنياي آروم و پر از شادي و رنگ برات بسازن ولي مي خواهم از همين لحظه اولي كه چشمانت را براي اولين بار به روي دنيا باز مي كني ياد بگيري كه تو خودت به همه چيز قشنگ و زيبا نگاه كني والا دنيا خاكستري ما با هيچ مداد و قلموي رنگ نمي گيرد .

"عزيزكم ، تو خودت رنگين كمان دنيا باش "